تشخیص و پاسخ گسترده (XDR) به عنوان یک فناوری امنیتی متحول‌کننده معرفی شده که امکان نظارت یکپارچه را در چندین لایه امنیتی فراهم می کند.
هنگامی که XDR در روش‌های تست نفوذ به کار گرفته می‌شود، قابلیتهای زیادی را برای شناسایی آسیب‌پذیری‌هایی ارائه می‌دهد که در غیر این صورت ممکن بود پنهان بمانند.
این مقاله بررسی می‌کند که چگونه متخصصان امنیت می‌توانند از قابلیتهای XDR در طول تست نفوذ برای افزایش کشف آسیب‌پذیری، اعتبارسنجی کنترل های امنیتی و تقویت وضعیت کلی امنیت استفاده کنند.
درک فناوری XDR در چارچوب‌های امنیتی
شناسایی و پاسخ گسترده XDR، تکامل قابل توجهی در فناوری امنیتی را نشان می‌دهد که برای غلبه بر محدودیت‌های ابزارهای امنیتی مجزا طراحی شده است.
XDR داده‌های تهدید را از ابزارهای امنیتی مجزا و در کل دارایی فناوری اطلاعات یک سازمان، از جمله اندپوینتها، شبکه‌ها، فضاهای ابری و سیستم های ایمیل، جمع‌آوری می‌کند.این رویکرد جامع، تیم‌های امنیتی را قادر می‌سازد تا از طریق یک راهکار یکپارچه، تهدیدات را در حوزه‌های مختلف به سرعت شناسایی و از بین ببرند.
در اصل، XDR از طریق یک فرآیند سه مرحله‌ای عمل می‌کند. اول، حجم زیادی از داده‌ها را از منابع امنیتی متنوع دریافت و نرمال‌سازی می‌کند.
دوم، این داده‌ها را تجزیه و تحلیل و مرتبط می‌کند تا به طور خودکار تهدیدات مخفی را با استفاده از الگوریتم‌های پیشرفته هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی شناسایی کند.
در نهایت، تهدیدات را بر اساس شدت، اولویت‌بندی می‌کند و تجزیه و تحلیل، بررسی و پاسخ سریع را تسهیل می‌کند.
استفاده از XDR در تست نفوذ
رویکردهای سنتی تست نفوذ اغلب بر اجزای سیستم به صورت انفرادی، تمرکز دارند و به‌طور بالقوه آسیب‌پذیری‌هایی را که چندین بردار حمله را در بر می‌گیرند، نادیده می‌گیرند.
ادغام XDR در روش‌های تست نفوذ با ارائه قابلیت دید یکپارچه و قابلیتهای همبستگی پیشرفته، این محدودیت را برطرف می‌کند.
هنگام انجام تست‌های نفوذ در محیط‌هایی با پیاده‌سازی XDR، متخصصان امنیت نه تنها در مورد آسیب‌پذیری‌های موجود، بلکه در مورد چگونگی شناسایی و پاسخ مؤثر ابزارهای امنیتی به تلاش‌های بهره‌برداری نیز اطلاعات کاملی کسب می کنند.
قابلیت نظارت جامع برای شبیه‌سازی حمله
XDR به آزمایش‌کنندگان نفوذ این امکان را می‌دهد که نحوه گسترش حملات شبیه‌سازی شده در حوزه‌های امنیتی به هم پیوسته را رصد کنند و قابلیت نظارت فراتر از سیستم‌های ایزوله را فراهم کنند.
تست نفوذ سنتی اغلب اندپوینت ها یا شبکه‌ها را به طور جداگانه بررسی می‌کند، در حالی که XDR توالی حملات چند مرحله‌ای را در محیط‌های ترکیبی ردیابی می‌کند.
افرادی که تست را انجام میدهند می‌توانند اثربخشی تشخیص را در کل زنجیره حمله سایبری، از تلاش‌های اولیه برای نقض امنیت گرفته تا فعالیت‌های استخراج داده‌ها، بررسی کنند.
برای مثال: شبیه‌سازی حرکت جانبی پس از نفوذ به اندپوینت نشان می‌دهد که آیا XDR تعاملات مشکوک بین سیستمی را به صورت بلادرنگ تشخیص می‌دهد یا خیر.
این رویکرد، شکاف‌های موجود در ادغام ابزار امنیتی و اجرای سیاست‌ها را در لایه‌های ابری، شبکه و اندپوینتها شناسایی می‌کند.
این دید جامع به سازمان‌ها کمک می‌کند تا نه تنها بفهمند که آیا یک آسیب‌پذیری وجود دارد یا خیر، بلکه بفهمند که آیا کنترل‌های امنیتی موجود آنها، سوءاستفاده در دنیای واقعی را تشخیص می‌دهد یا خیر.
بسیاری از راه‌حل‌های XDR به تیم‌های تست نفوذ اجازه میدهند تا با برجسته کردن رفتارهایی که شناسایی شده‌اند اما توسط کنترل‌های پیشگیرانه مسدود نشده‌اند، شکاف‌های موجود در تشخیص را شناسایی کنند.
این قابلیت برای اصلاح سیاست‌های امنیتی و بهبود کلی مکانیسم‌های دفاعی، به‌ویژه در محیط‌های ترکیبی که سیستم‌های قدیمی در کنار زیرساخت‌های ابری مدرن وجود دارند، بسیار ارزشمند است.
اعتبارسنجی هشدار و تحلیل لاگ
یک تکنیک حیاتی هنگام استفاده از XDR در طول تست نفوذ، اعتبارسنجی هشدار است
با شبیه‌سازی تهدیدات دنیای واقعی و تحلیل هشدارهای امنیتی تولید شده توسط پلتفرم XDR، در تست نفوذ می توان تأیید کرد که آیا هشدارها به طور صحیح فعال شده‌اند، مجموعه قوانین مفقود یا زائد را شناسایی کرده و زمان بین رویدادهای امنیتی و تولید هشدار را اندازه‌گیری کرد.
به عنوان مثال، اگر یک آزمایش‌کننده از یک اندپوینت API با پیکربندی نادرست سوءاستفاده کند، سیستم XDR باید هشدارهایی مربوط به تلاش‌های دسترسی غیرمجاز یا فعالیت API غیرعادی ایجاد کند.
تحلیل لاگ در تست نفوذ پیشرفته XDR نیز به همان اندازه مهم می‌شود. با بررسی لاگ‌های ثبت شده در طول حملات شبیه‌سازی شده، تیم‌های امنیتی می‌توانند تعیین کنند که آیا لاگ‌های صحیح را با سطح مناسبی از جزئیات جمع‌آوری می‌کنند یا خیر.
این فرآیند به اولویت‌بندی منابع داده جدید مورد نیاز برای رفع شکاف‌های لاگ کمک می‌کند و تضمین می‌کند که لاگ‌ها حاوی جزئیات کافی برای تشخیص موثر تهدید هستند.
به عنوان مثال، XDR ممکن است نشان دهد که لاگ‌های ترافیک شبکه فاقد جزئیاتی در مورد الگوهای پرس‌وجوی DNS هستند و توانایی تشخیص فعالیت الگوریتم تولید دامنه (DGA) مورد استفاده توسط بدافزارهای پیشرفته را محدود می‌کنند.
تکنیک‌های پیشرفته برای کشف آسیب‌پذیری با XDR
بهره‌گیری از XDR در طول تست نفوذ، تکنیک‌های پیشرفتهای را فراهم می‌کند که آسیب‌پذیری‌هایی را که رویکردهای سنتی ممکن است از دست بدهند، آشکار می‌کنند.
با مرتبط کردن رویدادها در چندین حوزه امنیتی، تست‌کنندگان نفوذ می‌توانند نقاط ضعف ظریف در معماری‌های امنیتی را شناسایی کرده و قابلیتهای تشخیص را اعتبارسنجی کنند.
به عنوان مثال، توانایی XDR در نقشه‌برداری از آمار اندپوینتها، فایروال‌ها و پلتفرم‌های ابری ممکن است نشان دهد که یک آسیب‌پذیری در یک برنامه قدیمی به مهاجمان اجازه می‌دهد تا کنترل‌های تقسیم‌بندی شبکه را دور بزنند، سناریویی که ابزارهای امنیتی به تنهایی ممکن است در زمینه‌سازی آن شکست بخورند.
تحلیل رفتاری و شکار تهدید
قابلیتهای تحلیل رفتاری XDR به مجریان تست نفوذ این امکان را می‌دهد که تاکتیک‌های پیشرفته تهدید مداوم (APT) را شبیه‌سازی کنند.
با ترکیب تکنیک‌هایی مانند آزادسازی اعتبارنامه، افزایش امتیاز و حرکت جانبی، آزمایش‌کنندگان می‌توانند ارزیابی کنند که آیا XDR این رفتارها را به عنوان بخشی از یک زنجیره حمله یکپارچه تشخیص می‌دهد یا خیر.
به عنوان مثال، XDR باید افزایش ناگهانی تلاش‌های ناموفق ورود به سیستم در یک اندپوینت را با ترافیک خروجی غیرمعمول از یک سرور مرتبط کند و آن را به عنوان یک حمله جستجوی فراگیر بالقوه و به دنبال آن خروج داده‌ها مشخص کند.
شکار تهدید با XDR به آزمایش‌کنندگان اجازه می‌دهد تا به طور فعال شاخص‌های سازش (IOC) و تاکتیک‌ها، تکنیک‌ها و رویه‌ها (TTP) مرتبط با عوامل تهدید شناخته شده را جستجو کنند.
با استفاده از چارچوب‌هایی مانند MITRE ATT&CK، در تست نفوذ می‌توان حملاتی مانند سازش‌های زنجیره تأمین یا باینری‌های زندگی در خارج از کشور (LOL) را شبیه‌سازی کرده و تأیید کرد که آیا XDR این فعالیت‌ها را تشخیص می‌دهد یا خیر.
این رویکرد به ویژه برای شناسایی آسیب‌پذیری‌ها در گردش‌های کاری نظارت امنیتی، مانند هشدار با تأخیر برای حملات مؤثر است.
تست اثربخشی تشخیص در برابر بدافزارهای دنیای واقعی
به جای تمرکز یک بعدی بر تهدیدهای شبیه‌سازی‌شده، متخصصان تست نفوذ می‌توانند از نمونه‌های بدافزار واقعی در محیط‌های کنترل‌شده برای آزمایش قابلیتهای تشخیص XDR استفاده کنند.
به عنوان مثال، استقرار انواع باج‌افزارها مانند LockBit یا BlackCat در یک محیط آزمایشگاهی ایزوله ضمن نظارت بر هشدارهای XDR، درکی در مورد میزان موفقیت سیستم در تشخیص الگوهای رمزگذاری فایل، ارتباطات C2 و تکنیک‌های حرکت جانبی ارائه می‌دهد.
این روش تأیید می‌کند که آیا پیاده‌سازی XDR سازمان می‌تواند با پیشرفتهای روزافزون ترفندهای مهاجمان همگام باشد یا خیر.
تقویت وضعیت امنیتی از طریق اطلاعات مبتنی بر XDR
ادغام XDR در تست نفوذ، درکی عملی ارائه می‌دهد که فراتر از گزارش‌های آسیب‌پذیری سنتی است.
با نگاشت تهدیدهای شناسایی‌شده به چارچوب‌های استاندارد امنیتی، سازمان‌ها می‌توانند تلاش‌های اصلاحی را براساس قابلیت بهره‌برداری و شکاف‌های تشخیص در دنیای واقعی اولویت‌بندی کنند.
به عنوان مثال، اگر XDR نشان دهد که یک آسیب‌پذیری بحرانی در یک برنامه وب توسط فایروال‌های برنامه وب (WAF) موجود رصد نمی‌شود، سازمان می‌تواند سیاست‌های ثبت وقایع خود را به‌روزرسانی کند یا حسگرهای اضافی مستقر کند.
علاوه بر این، XDR امکان اعتبارسنجی مداوم کنترل‌های امنیتی را فراهم می‌کند.
پس از اصلاح، مجریان تست نفوذ می‌توانند شبیه‌سازی‌های حمله را دوباره اجرا کنند تا تأیید کنند که وصله‌ها یا تغییرات پیکربندی به طور مؤثر آسیب‌پذیری‌ها را کاهش داده‌اند و XDR اکنون فعالیت‌های قبلاً علامت‌گذاری نشده را تشخیص می‌دهد.
این فرآیند تکرارشونده تضمین می‌کند که بهبودهای امنیتی به کاهش قابل اندازه‌گیری ریسک تبدیل می‌شوند.
در نتیجه، XDR تست نفوذ را از یک ارزیابی نقطه‌ای به یک فرآیند پویا برای کشف آسیب‌پذیری‌های پنهان و اعتبارسنجی مکانیسم‌های دفاعی تبدیل می‌کند.
با بهره‌گیری از قابلیت دید بین دامنه‌ای، تجزیه و تحلیل پیشرفته و قابلیتهای تشخیص بلادرنگ، سازمان‌ها می‌توانند معماری‌های امنیتی انعطاف‌پذیری ایجاد کنند که قادر به پیش‌بینی و خنثی‌سازی تهدیدات سایبری مدرن باشند.
منبع:
